Ik was dus op zoek naar een goeie motivatie om wat met architecturale visualisatie te spelen. En ik heb ze gevonden: zelf een huis bouwen!
De grond is al gekozen en we hebben al een idee van hoe het huis er moet uitzien. Geen excuses meer om Blender op te starten en aan het modelleren te slaan. Ik ben benieuwd naar hoe eenvoudig (of moeilijk) het is om exacte afmetingen in Blender te steken.
We shall see...
Je kan er niet onderuit: als je wil bouwen, zal je op zoek moeten gaan naar een lapje grond. Tenzij luchtkastelen natuurlijk je ding zijn, ben je verplicht een deel van onze schone aardkluit het jouwe te noemen alvorens die baksteen uit je maag te persen.
Enige tijd geleden had je gewoon op een paard te springen, een geschikt stuk veld uit te zoeken en, gezeten op dat briesend ros, die kwaad tierende boer simpelweg de kop af te hakken. Geen gedoe of gezever, dat veld werd automatisch het jouwe.
Maar tijden veranderen. Tegenwoordig kan je dus letterlijk zonder enige noemenswaardige fysieke arbeid grondeigenaar worden. Het begint met wat geklik op het internet, het intoetsen van wat cijfers en een hoorn opnemen. Voor je het weet krijg je ergens een papier voor je neus en kribbel je wat krulletjes onderaan die pagina. Jawel, dan volgt nog de zogeheten financiële transactie, maar ook daarvoor hoef je tegenwoordig enkel maar wat kribbeltjes op papiertjes te zetten. Een zak met goudstukken komt er al helemaal niet meer bij kijken.
En laten we nu eerlijk zijn: de fun is er nu wel helemaal af! Ik had veel liever genoten van de voldoening om na de verkooptransactie het bloed van de vorige eigenaar van mijn bezweet gelaat te wassen. Die warme weeïge vloeistof met water uit een nabije beek weg te laten spoelen, terwijl je paard als eerste een warme dropping op je pas verworven territorium mag placeren. Dan pas voel je je echt grondbezitter.
Nu kan ik enkel maar gevoelloos staren naar die twee povere, met mijn mobieltje getrokken, foto’s van wat grond en gras, waar hoogstens een ziek konijn ooit eens het leven heeft gelaten. Echt wild wordt je daar niet van, neem dat van mij aan.
Misschien komt dat enthousiasme wel weer terug als ik voor de eerste keer mijn ophaalbrug kan gebruiken. Wie weet?
De Nieuw-Zeelandse vrachtwagen-bestuurder Steven McCormack had op zaterdag 21 mei last van een opgeblazen gevoel. Niet echt opzienbarend nieuws zou je denken, was het niet dat het redelijk onwaarschijnlijk is dat een Rennie in dit geval soelaas zou brengen.
De ongelukkige man was immers van het opstapje van zijn truck gevallen en had in zijn val de drukleiding afgebroken van het compressievat dat het remsysteem moet aandrijven. Die leiding was aan zijn broek blijven hangen en sukkelde tussen zijn bilspleet recht in zijn poepenholletje.
Het resultaat was even desastreus als pijnlijk, maar valt best te beschrijven met Steven’s eigen woorden: "I was blowing up like a football," vertelde de instant Bart De Wever lookalike. "I had no choice but just to lay there, blowing up like a balloon."
Dat het geen lachertje was mag duidelijk zijn, want zijn huid voelde aan "like a pork roast, crackling on the outside but soft underneath". Barbecue, iemand? Collega’s zagen hoe de man verdubbelde in omvang en konden net op tijd het overdrukventiel van het vat indrukken.
Gelukkig voor de man drong er geen lucht in zijn bloedvaten, want dat zou effectief dodelijk zijn. Wel werd op meerdere plaatsen zijn vetlaag van zijn spieren gescheurd, maar dat zou zich redelijk snel kunnen herstellen. Hij had nood aan drie dagen platte rust alvorens hij weer zijn normale omvang had bereikt. De lucht ontsnapte zijn lichaam op ‘normale’ wijze, wat concreet betekende dat de verpleegsters de ramen van zijn kamer permanent openhielden.
Nog geen duidelijk beeld van wat er exact gebeurde? Wel de onderstaande Chineese nieuwsuitzending (inclusief computeranimatie) maakt alles duidelijk...
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=3IZQbUjrI2U]
Ooit al eens afgevraagd waarvan het woord oliedom is afgeleid? Wel, zoek het niet te ver. Al sinds de ontdekking van dat zwarte goud, heeft de mens zich immers van zijn domste kant laten zien. Niet enkel helpt hij systematisch zijn eigen leefomgeving om zeep door die smurrie simpelweg op te fikken, bovendien strooit hij kwistig in het rond met dat meest gebruikte derivaat: plastiek. Een product dat alle troeven in handen heeft om op een duurzame, hoogwaardige manier te worden toegepast, wordt zonder verpinken verkwist als vermaledijd verpakkingsmiddel.
En dan te bedenken dat olie een eindige grondstof is. Eindig? Inderdaad, al jaren zijn experts aan het debatteren over "wanneer" die oliebron zal opdrogen, maar niemand twijfelt eraan "dat" dit verhaal effectief zal ophouden. Gek eigenlijk? Want tezelfdertijd blijft onze dorst naar olie maar stijgen. En o wee zij die durven beweren dat we nu eindelijk eens moeten stoppen met die ongebreidelde consumptie.
Maar het kan nog dommer! In Canada hebben ze ontdekt dat er nog enkele miljoenen vaten olie in hun teervelden verborgen zitten. En die moeten eruit natuurlijk! Geen probleem voor bedrijven zoals Suncor. Gewoon afgraven die boel en de olie netjes uit de grond "wassen". Dat je voor elk vat olie zomaar even vier vaten water nodig hebt, ziet men absoluut niet als een probleem. Dat het afvalwater bovendien bijzonder toxisch en kankerverwekkend is, daar ziet men al helemaal geen graten in. Kijk maar naar hun website, die ziet er helemaal groen en ecologisch uit... geen vuiltje aan de lucht!
De natuur, die eeuwen nodig heeft gehad om te worden wat het is, wordt volledig afgegraven en geliquideerd. De oppervlaktewateren worden vergiftigd. De bevolking krijgt kanker. Het drinkbaar water wordt verspild. Dommer kan het niet worden!
Fout! Canada heeft "akkoorden" met de Verenigde Staten waarin ze garant staan voor een continue toevoer van olie en drinkbaar water. Maar hebben zij zelf garanties dat ze voor hun eigen olie en water kunnen instaan? Nope. Al ontstaat er een tekort in Canada -en dat is gewoon een kwestie van tijd- dan nog zal het land van hoop en glorie eerst bediend moeten worden en kan de eigen bevolking verkommeren.
Dat is pas echt wat je verstaat onder oliedom!
Een must-see documentaire over dit probleem is H2Oil. Hieronder kan je alvast de animaties uit deze docu vinden.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=EOk0Fyov_2A]
Toegegeven, ik heb helemaal geen reden tot klagen. Toen ik in 2003 met mijn ventje trouwde, wist ik maar al te goed dat ik die Eurovisie Songfestivalmanie erbij moest nemen. Alhoewel, ik had toen helemaal niet in ’t snuitje dat het jaar nadien de eerste semifinale zou worden geïntroduceerd en dat het ondertussen al drie avonden lang Europees gekwaak op tv is.
Maar soit, ik troost mij bij de gedachte dat ik mezelf elk moment kan laten beswaffelen door mijn eigen gigantische collectie Pet Shop Boys-cd’s, iets waarop mijn man dan weer reageert met een serie uiterst genante allergische reacties. En zo is er weer een mooi evenwicht gevonden en is de huiselijke vrede verzekerd.
Zou Eric Saade door EurosongMaar zoals zij die bij honden slapen met verve kunnen getuigen: na een tijdje begint het bij mij dus ook al te jeuken. Zo was het nog net geen april of ik had alle liedjes van dit jaar al de revue horen en zien passeren. Nu ja, in deze context gebruik ik de term "liedje" wel erg royaal, want er zit ook dit jaar heel wat comateus gezaag tussen.
De positieve noot is dat mijn surround-systeem het deze keer wel gaat overleven, want blijkbaar hebben de meeste inzenders dan toch een basiszang onder de knie gekregen (met uitzondering van Ierland natuurlijk, maar die hebben zich duidelijk vergist met Eurosong for Kids). Spijtig genoeg valt 90% onder de categorie pseudocommerciële eenheidsworst. Een soort monsterlijke hybride tussen Justin Bieber, Lady Ga Ga en Jo Vally. Helaas.
Ik heb toch nog enkele sprankeltjes originaliteit gevonden. Zo zendt Malta nog eens een hippe lesbienne het veld in, schakelt Kroatië een versnelling hoger met Barbra Streisand die een hit van Milk Inc. brengt, heeft Griekenland een originele manier gevonden om je oren te laten bloeden, introduceert Letland het concept van een killer-broekjanet, heeft Madame Tussauds het wassen beeld van Dana International uitgeleend aan Israël, sukkelt er voor Portugal per ongeluk een dronkenmanfeestje op de bühne en stuurt Noorwegen bij wijze van experiment ’s werelds grootse bos zingend schaamhaar met pootjes naar Düsseldorf.
Maar mijn absolute favoriet (naast de Duitse Lena, maar dat is een klasse apart…) is Zweden en dus echt niet omdat zij, nu ja, een redelijk hormonaal stimulerende act brengen, maar gewoon omdat ’t geile gastjes zijn. Of zoiets. Ah ja, ze zingen ook nog. Allez, dat denk ik toch.
Voila, nu effen afkicken met een willekeurig Pet Shop Boys-liedje. Ah, Flamboyant!
Soms word ik overvallen door zo van die mega-ambitieuze ideeën. Zo kwam ik toevallig op een site terecht waar een foto stond van het bekendste schilderij van Edward Hopper (1882-1967): Nighthawks.
Dit schilderij uit 1942 toont een eenvoudig tafereel van een bar op de hoek van een straat. Het meest bijzondere aan dit werk is het spel van barverlichting in contrast met de duisternis op straat.
Ik dacht direct bij mezelf: "Wat zou Hopper gedaan hebben, mocht hij in onze tijd geleefd hebben en beschikking hebben over 3D-ontwerpprogramma's zoals Blender?". Ah, een uitdaging!
Jawel, ik speel nu met de idee om eens een model te maken van dit tafereel in Blender. Meer nog. Eens ik erin geslaagd ben om dit plaatje te simuleren, inclusief de karakters, lijkt het mij een mooie uitdaging om er een animatie van te maken. Of wat dacht je van een kort filmpje met als laatste shot het schilderij van Hopper. Zo zie je bijvoorbeeld de klanten toekomen en een drankje bestellen.
Een ambitieus plan. Misschien wel iets te ambitieus. Maar ik ga er zeker nog eens diep over nadenken.
To be continued? Wie weet?
Jammer maar helaas, ik kan mij niet meer tot die gelukzalige meerderheid rekenen die nog nooit een blog heeft geschreven op een mobieltje. En ik schaam mij diep.
Jarenlang heb ik niets dan minachting gekoesterd voor die gadgetfetisjisten met hun iPod, iPad, Blackberry of Androide toestelletjes.
Ik ben dus nu volledig in strijd met mijn eigen principes en ga me dan ook straks onderwerpen aan een welverdiende geseling.
Ongetwijfeld zet ik daarvan de nodige bewegende beelden op dezer eigenste blog. Je bent consequent of niet, hé. En as ge moe kakk'n, dan moe ge kakk'n. Verdorie!
Vandaag kon het project voor Kite Consultants opgeleverd worden. Dit Antwerps consultantiebedrijf had een promotiefilm besteld om hun plan van aanpak aan potentiële klanten duidelijk te maken.
[vimeo http://www.vimeo.com/22389192 w=470&h=300]
Het leuke aan dit project was dat het niet enkel een volledig drietalige voice-over vergde, maar ook nog eens de kans bood om op subtiele manier grafiek te integreren in het verhaal.
Zoals bij al dit soort projecten zijn er meerdere iteraties nodig alvorens de klant het eindresultaat kan goedkeuren. Vooral de constante wisselwerking met de klant maakt dit soort projecten erg boeiend.
Vorige dinsdag was ik nog eens op bezoek bij de universiteit die mij tot ingenieur heeft gemaakt om er een forumavond rond Straling van draadloze netwerken bij te wonen. Dat dit een hot topic is, valt niet te verbazen. Maar voor alle duidelijk toch even dit: de lezing ging wel degelijk over niet-ioniserende straling en had dus niets te zien met de straling die vrijkomt bij de ramp in Fukushima, die per definitie ioniserend is en dus veel schadelijker.
In het panel zaten:
Een zeer evenwichtige groep experten dus. Dit was echter geen garantie op succes, want de conclusie van de avond was uiterst duidelijk in zijn onduidelijkheid. Hoe we ook ons best doen, het valt amper in te schatten wat de effectieve gevolgen van de huidige GSM straling zijn en tot welke consequenties dit zal leiden over 15 jaar. Want deze discussie is een venijnige.
Neem nu bijvoorbeeld de visie van een typische burgie (er zaten er een paar in de zaal, jawel). Momenteel geldt er een Vlaamse blootstellingsnorm van 3V/m per antenne of een totaal van 20,6V/m. Een docent aan de faculteit toegepaste ingenieurswetenschappen merkte laconiek op dat je bij zonlicht (dat eveneens elektromagnetische straling is) al gauw spreekt van een straling van 100V/m. "En je zal moeilijk kunnen argumenteren dat er mensen sterven aan de gevolgen van daglicht, hé", voegde hij er ter vermaak van de zaal nog aan toe.
Dit was een open doel voor de medicus in het panel. Inderdaad, er zijn wel degelijk medische toestanden waarbij de patiënt overgevoelig wordt aan licht en letterlijk brandwonden krijgt van simpel daglicht. Als onze huid noodzakelijkerwijs beschermingsmechanismes heeft tegen gewoon daglicht, dan is het toch niet zo gek om even stil te staan bij de mogelijke gevolgen van andere straling?
Puur mathematisch lijkt er met GSM straling weinig aan de hand, maar de medische wereld is niet noodzakelijk de wereld van de ingenieur. Het is niet altijd zwart op wit te bewijzen wat de causaliteit is tussen bepaalde medische fenomenen. Neem nu bijvoorbeeld roken. Het is nog steeds niet onomstotelijk bewezen dat roken ongezond is. Waarom niet? Wel, het is ethisch onmogelijk om willekeurig proefpersonen te selecteren die je kan verplichten om 30 sigaretten per dag te roken, een werkwijze die nochtans cruciaal is voor een correct wetenschappelijk onderzoek. Daarom werkt men in de medische wereld onder andere met onderzoeken die mogelijke verbanden naar boven brengen, zonder dat die noodzakelijkerwijs causaal zijn.
Dit laatste soort onderzoek valt niet uit te leggen aan een volbloed ingenieur. Die vindt dit zuivere nonsens en, au fond, heeft hij nog gelijk ook.
Maar... wat als dit soort onderzoeken verbanden leggen tussen GSM-gebruik en leukemie?
"Dan zal dat onderzoek wel fout zijn, natuurlijk!"
Misschien wel, ja. Maar, misschien ook niet! Simpelweg omdat men het niet KAN bewijzen, geeft dit nog altijd geen zekerheid dat het niet ZOU kunnen zijn.
Kortom: er is nog geen duidelijkheid en erg veel nood aan (onafhankelijk) onderzoek ten gronde!
Maar wat te doen in de tussentijd? Stel dat er toch iets aan de hand is, dan zullen we de gevolgen pas op lange termijn vaststellen. En wat als je dan moet bekennen dat sinds de introductie van de GSM de dosis straling bij de gebruiker jaarlijks toeneemt? We zitten nu al te denken aan 4G netwerken. We willen zelfs op de WC in de trein onze Facebook-pagina kunnen updaten. Neen, we hebben nog steeds geen plateau bereikt qua gebruik, want het zal de komende jaren enkel nog stijgen.
En daar zit nu net het addertje. Onze maatschappelijke normen qua straling worden bepaald volgens de regel van "zo weinig mogelijk straling om aan onze noden te voldoen". Het zijn nu net die noden die elk jaar toenemen. Tot in het absurde!
Overal internet! Waarom? Altijd internet! Ah ja?
Alle discussies ten spijt, in essentie gaat het hier om een ethische vraag. Om het met de woorden van Stefaan van Gool te zeggen: “het zaadcel dat uiteindelijk bij de mama moet gaan”… ah sorry, dat was op een ander moment… hij zei dus: “in dit ganse verhaal van communicatie en technologie heeft nog niemand stilgestaan bij de vraag of dit alles nog wel ethisch verantwoord is.”
Het wordt eens tijd, hé!
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=GIYucEiCZBA&w=470&h=390]
En ik keek er nog zo naar uit. Mijn tweehonderdste episode van mijn blog. Maar wat blijkt nu? Tweehonderd is zonder twijfel het saaiste getal dat er bestaat. Zo ongeveer het meest merkwaardige eraan is dat het een Harshadgetal vormt, oftewel een geheel getal dat deelbaar is door de som van zijn cijfers. Maar verder? Het is twee maal honderd, vijf maal veertig,... Niet echt om wild van te worden.
Dan maar even in de geschiedenis duiken. Tweehonderd jaar geleden gebeurde er... helemaal niets! Achttienhonderdenelf was het saaiste jaar van die eeuw. Ok, het element jodium werd ontdekt door een paar gasten die zwavelzuur op zeewier goten. Maar als die zich met zoiets moesten bezighouden, dan was het toen echt wel verveling troef!
De chemische stof met massagetal tweehonderd is kwik. Ach, de chemie brengt gelukkig nog soelaas. Inderdaad, want dat vind ik nu net één van de geilste elementen van de tabel van Mendeljev. Zo glad en glanzend. En bovendien met oppervlaktespanning waarvan menig fetisjist zowaar blozende wangetjes krijgt.
Zo zie je maar weer: voor je het weet heb je een zeer 'boeiende' blog geschreven van exact tweehonderd woorden.
Comments