Mijn blog

Wij lachen wel als er in een nieuwsbericht te lezen valt hoe het beroep van heksen in Roemenië, het land van Graaf Dracula, eindelijk fiscaal belast wordt. En op het eerste zicht is dit inderdaad redelijk grappig. Zo kan je de vraag stellen of ze nu echt facturen gaan uitschrijven die tevens gelden als garantiebewijs en of je nu ook de mogelijkheid krijgt om naar een de Roemeense Test Aankoop te stappen als de voorspellingen niet uitkomen. En kan je dan betalen met een druppel kikkerbloed en een kwakje ottervet? Bovendien, wat met de Europese garantie van 2 jaar? Vragen, vragen...

De officiële reactie van de heksenbond aldaar liegt er niet om. Ten eerste beweren zij dat je bij verkeerde voorspellingen niet kan schieten op de heksen (of beter: de brandstapel klaarzetten...), omdat foute voorspellingen toch wel te wijten zijn aan hun gereedschap, zekers. "They can't condemn witches, they should condemn the cards," aldus hoofdheks Bratara Buzea. En zij voegt er nog aan toe: "What about when the client gives false details about themselves? We can't be blamed for that." Inderdaad.

Bovendien besliste diezelfde bond om direct tot actie over te gaan. "I will fight until my last breath for this not to be passed!" En zo geschiedde. Een dozijn heksen heeft al een paar giftige alruinplantjes (Mandragora officinarum) in de Donau gekwakt om alle kwaad over die snode politici uit te storten.

Ik zei dus dat we daar gerust mee kunnen lachen, maar weet dat ook bij ons heksen welig tieren. Bovendien zijn zij in ons landje netjes erkend en genieten van elke sociale bescherming die je maar kan bedenken. Nog straffer, zij verdienen serieus meer dan de gemiddelde bietekwiet. Vierduizend euro netto in de maand, daar draaien zij hun hand niet voor om. Al gebruiken ze een iets andere set tools dan hun Roemeense collega’s en kennen we ze beter onder de modernere titel van consultant, de gelijkenissen zijn treffend.

Consultants roep je immers ook enkel op als je in de shit zit. Om onduidelijke redenen gelooft ook iedereen dat zij de problemen kunnen oplossen, juist omdat ze een duur maatpak dragen; denk aan de klederdracht van een typische heks. Vervang de glazen bol door een blinkende iPhone, de wratten op de neus door gladgeschoren snoetjes en de tarotkaarten door Powerpoint-presentaties. Je ziet geen verschil meer. Het advies dat je van die jongens krijgt verschilt in niets van de vage voorspellingen van een oude knol: het maakt indruk, maar slaat meestal helemaal nergens op. En als je dan klaagt over dat nonsens advies, dan krijg je steevast te horen dat ze zich hebben gebaseerd op foute gegevens, die -klein detail- jij hebt moeten aanbrengen. Blame it on the tools! Want hun eigen inbreng is feilloos!

Een paar bekende dooddoeners (op het risico af dat je enthousiast wordt en ze zelf gaat gebruiken):

• “The way we see the problem is the problem.”
• “The key is not to prioritize what's on your schedule, but to schedule your priorities.”
• “We are not human beings on a spiritual journey. We are spiritual beings on a human journey.”
• “We simply assume that the way we see things is the way they really are or the way they should be. And our attitudes and behaviors grow out of these assumptions.”
• “People can't live with change if there's not a changeless core inside them. The key to the ability to change is a changeless sense of who you are, what you are about and what you value.”

Het zou me absoluut niet verbazen mocht er op de bovenste verdieping van het Andersen Consulting gebouw in Brussel een gans bataljon aan zwarte ketels staan te pruttelen. En er elke dag rituele gezangen tot diep in de nacht weerklinken. En er in de buurt helemaal geen probleem meer is met zwerfkatten of ander ongedierte dat als ingrediënt kan dienen. En dat die gasten van Andersen ook een zalfke hebben tegen impotentie.

Neen, de hekserij tiert volop en zolang er genoeg idioten zijn die erin blijven geloven, denk ik niet dat daar snel een eind aan komt.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=MSJggp-mbiA&w=470&h=390]

“Hatsjoe deed Karel en hopsa daar vloog de keukentafel in vuur en vlam.”

Sofie moest lachen en dat leidde de gedachten van Els een beetje af. De verkouden draak Karel was al bij al zijn vriendjes om hulp gaan vragen, maar niemand die hem scheen te kunnen helpen. In tegendeel zelfs. Telkens vloog er wel iets in vuur en vlam, tot grote ergernis van zijn kameraden. Vooral toen de broek van boer Wim in brand vloog, moest de kleine Sofie haar hoofdkussen tegen haar eigen gezicht duwen om niet in een schaterlach uit te barsten. Ze had waarschijnlijk het verhaal van Karel de draak al tien keer gehoord, maar beleefde alles weer opnieuw alsof het de eerste keer was.

“En wat deed Karel toen?”, vroeg Sofie ongeduldig.

Els was weer afgeleid door de ingebouwde kast. Had ze het zich ingebeeld of kwam er echt wel een krassend geluid van achter die deur. Ze voelde haar hart bonzen in haar keel.

"Shrrrt, shrrrt."

Daar was dat geluid weer. Nu was er geen twijfel mogelijk. Er zat iets achter die deur en Els wist perfect wat dat betekende. Ze had nooit echt geloofd dat haar plannetje zou werken, maar nu haar waanzinnige hersenspinsels werkelijkheid leken te worden, sloeg de paniek onverbiddelijk toe. Waarom was ze hier ooit mee begonnen?

“Els?”

Er was geen weg terug. Dat wist ze wel. Maar na al die maanden van broeden op haar plan, voelde ze zich compleet onvoorbereid voor een confrontatie. Elke centimeter van de kast had ze gecontroleerd, op zoek naar een verborgen doorgang. Nachtenlang had Els in dat bed liggen waken. Ze had zelfs alles geprobeerd om het monster uit de dagen. Er tegen te praten, op de deur te kloppen, de deur op een kier te zetten. Allemaal zonder succes. En dan nu, de eerste nacht dat er weer een kind in de kamer lag, zat het beest al klaar om weer toe te slaan. In al haar scenario’s was Els ervan uitgegaan dat eens ze ontdekte dat het beest weer wakker was, ze de deur zou openslaan en het monster eigenhandig zou lynchen, maar nu… Nu besefte ze dat het niet gewoon een verzinsel was. En dat veranderde alles. Hoe had zij ooit kunnen denken een heldin te zijn die het monster zo maar even zou neerslaan?

“Het zal wel een rat of zoiets zijn.” Ze probeerde de toestand in een ultieme nog weg te relativeren.

“Een rat?”, vroeg Sofie met een aarzeling in haar stem.

“Wat? Niets, meisje. Ik was gewoon wat aan het dromen. Dat doe jij beter ook. Ik vertel je later nog meer over Karel de draak”, zei Els terwijl ze het boek dichtklapte.

Sofie protesteerde nog even, maar de vermoeidheid had al teveel terrein gewonnen. Els dekte het meisje toe en gaf haar voorzichtig een nachtzoentje op het voorhoofd. Sofie glimlachte en greep naar de teddybeer naast het hoofdkussen. Het nachtlampje werd uitgeschakeld.

Met een geveinsde rust liep Els langs de voet van het bed naar de deur van de ingemaakte kast. Ze streek met haar hand over het hout en…

...zag in een flits het beest voor zich. Grote, bloeddoorlopen ogen. Een gruwelijk opengesperde bek. Aan de spitse tanden bengelden nog kleine druppels bloed. Maar nog het meest angstwekkend was hoe er menselijke trekken doorheen die monsterlijke façade leken te sijpelen. De handen, alhoewel spastisch vervormd tot klauwen, waren ontegensprekelijk mensenhanden. Het leek wel alsof het beest mens aan het worden was, of vice versa. In haar gedachten voelde ze die handen langs haar keel glijden…

…en de lucht uit haar strot duwen. Ze kreeg het benauwd en voelde hoe machteloos ze werkelijk was tegen het kwaad dat zich achter dat hout bevond. Ze moest iets doen. Dit was helemaal verkeerd. Haar plannetje was helemaal om zeep.

In een glimp zag ze de sleutel uit het slot steken. Zonder verder na te denken draaide ze de deur van de kast op slot en liet de sleutel in haar zak glijden. Dat moest volstaan. Ze zou later wel zien hoe ze haar nieuwe vrienden uit het huis kon weghalen, maar voorlopig was hun dochtertje veilig.

Els liep de trap af, nam wenste Petra en Mark nog een goede nacht en stapte haar wagen in. Pas toen ze de oprit afreed, drong de ware toedracht volledig tot haar door. Ze begon ongecontroleerd te rillen en moest de wagen aan de kant van de weg zetten. Ze kon niet meer verder. Ze moest haar gedachten weer gefocust krijgen of ze zou ergens in een gracht belanden of erger. Maar hoe hard ze zich ook verzette, haar gedachten gingen weer naar die rampzalige ochtend dat Els de kamer van haar zoontje binnenstapte. Het eerste wat ze toen zag was die rode fiets. Dan dat lege bed. De openstaande kastdeur. De lakens op de vloer. Het bloed tussen die lakens. Maar haar zoontje was verdwenen.

“David schatje, waar ben je?”, vroeg Els als bedwelmd aan de koude nachtlucht net voor ze in een diepe slaap sukkelde. Ze zou pas wakker worden toen een ambulance passeerde, maar toen was het al te laat.

Veel te laat!

WORDT VERVOLGD

Ik moet het kwijt: "Wat zijn managers toch klojo’s!"

Op nadrukkelijk aandringen van mijn advocaat moet ik, alvorens verder te gaan, drie verduidelijkingen vermelden:

• Je kan niet iedereen over dezelfde kam scheren, maar vermits ikzelf maar één kam heb, ben ik dan ook door de situatie genoodzaakt dit wel te doen.
• Mocht je je aangesproken voelen na wat er volgt: neen, het gaat niet over jou, maar over die andere manager. Je weet wel...
• Mocht iemand nog een job hebben voor een ervaren projectleider, dan kan je mij altijd een seintje geven. B.t.w. ik kan ook hamburgers bakken.

Waar was ik gebleven? Ah ja, managers zijn klojo’s. Misschien moet ik eerst even illustreren hoe ik de functie van manager zie en pas daarna aantonen hoeveel de dagelijkse praktijk verschilt van dit ideaalbeeld [noot aan advocaat: zie je wel dat ik mijn context duidelijk kan duiden].

Een manager is voor mij in eerste plaats een ‘facilitator’, iemand die de omgeving schept waarin zijn mensen kunnen werken en het beste van zich kunnen geven. Een manager leeft in het constant besef dat hij afhankelijk is van het hoogste goed van een bedrijf: de werknemers. Een manager moet zijn eigen roem en eer kunnen wegcijferen ten voordeel van het succes van het bedrijf. Daarom wordt hij ook extra betaald, tiens. Ter compensatie. Een manager moet kunnen bijsturen waar nodig en richting aangeven waar gewenst. Maar alles staat en valt bij de werknemers zelf.




Want een bedrijf zonder werknemers, alhoewel de natte droom van vele miljonairs, heeft totaal geen economische relevantie. Zo een bedrijf zou voor de economie een pure parasiet zijn, want het ontrekt middelen van de economie zonder iets terug te geven. Spijtig genoeg bestaan die bedrijven al een tijdje. Er gaan immers geruchten de ronde dat management consultancy een beroep zou zijn, maar dat heeft nog niemand kunnen bewijzen. Naar het schijnt heeft Anderson er al een team van 25 man op gezet om dit eens en vooral uit te klaren. Dat is dan 1 man om na te denken en 24 om hiervan een Powerpoint-presentatie te maken.

Maar dit is volledig naast de kwestie. Ik zei dus dat managers klojo’s zijn. Neem nu die pippo’s van baggerbedrijven De Nul en DEME. Die klagen steen en been dat er te weinig ingenieurs zijn en laten het niet na om in één adem ook nog even te bedenken dat er teveel psychologen zijn. Ze zijn dus op zoek naar 1000 ingenieurs voor projecten die in totaal zo maar even 5,6 miljard euro waard zijn. Jawel, die orders zijn al binnen... maar de mensen die de projecten moeten uitvoeren hebben ze nog niet. Euhm. Zoiets noemen ze in de volksmond gewoon ‘dom’, of voor de intellectuelen ‘mismanagement’. Bied dan toch niet op die projecten, jullie megalomane bietekwieten! En achteraf maar klagen! Ze hadden zich beter ingeschreven en een managementcursus... of nog beter: zelf hun botten aangetrokken om wat te gaan baggeren.

Maar ik wijk weer af. Ik zei dus dat managers klojo’s zijn. En dat is inderdaad ook zo, luister maar...

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=H2tQByk6Qo0&w=470&h=290]

To be continued...

"Voor diegenen die nu pas zijn afgestemd, we zitten in een beslissende fase van de wedstrijd. Enkele seconden geleden werd Johan Vande Lanotte, door velen gezien als dé beloftevolle spits, geveld door een smerige tackle van Wouter Beke, nochtans verdediger van dezelfde ploeg. De ongelukkige werd van het veld gedragen nadat Jan Jambon de chokadeizen van Johan in het doel wou schoppen, alhoewel de wedstrijd wel degelijk was stilgelegd. Maar inderdaad met een 0-0 stand is de match Vlaanderen-Wallonië nog steeds onbeslist.

Het is nu afwachten naar wat er op de banken zal worden beslist. Je kan zien dat er intens overleg wordt gepleegd. Zojuist hebben de trainers er zelfs scheidsrechter Albert II bij betrokken. En ja, er lijkt iets te bewegen. Er wordt hevig gegesticuleerd richting reservebank, waar Michel Daerden... zie ik dat goed... jawel luisteraars, hij staat op van de bank en... laat zijn broek zakken! Euhm. Duidelijk nog geen beslissing voorlopig.

Dus nog even tijd om wat sleutelmomenten van de match tot dusver te overlopen. In een eerste faze werd al dadelijk protest aangetekend door spits Joëlle Milquet, die vond dat nu Bart De Wever in de goal stond er helemaal geen plaats meer was om er nog een bal tussen te sjotten. Na enige bemiddeling besliste scheidsrechter Albert II dat een bal in Bart’s muile krijgen ook al als doelpunt zou gelden en de vrede keerde weer. Er werd wel gewezen op het feit dat hoe langer de match duurde hoe vetter Bart wordt, maar zolang zijn muilebakkes meegroeit verwachten we daar amper problemen.

Na de komische act van Pieters en Flahaut tijdens de rust, moest de beveiliging nog de olijke streaker Vandenbroucke van het veld sturen, alvorens Vande Lanotte de kans te geven een stilstaande fase een eerste maal te verknoeien. Johan stapte boos van het veld toen Jan Jambon zijn sportbroekje naar beneden trok, maar keerde weer terug nadat Albert II wat Zwitsal aan zijn poepken had gestreken.

En dan was er nog die gouden kans voor de Vlamingen toen doelwachter Elio Di Rupo -na het ophangen van fluwelen gordijntjes aan zijn winkelhaken- de cornervlaggetjes roze begon te verven. Het was De Wever zelf die de bal vanaf de middencirkel recht in het onbeschermde, maar gezellige doel schopte. Helaas, de slinkse Di Rupo had de goal omgedraaid, dus dat punt telde niet.

Maar er is beweging op de bank... inderdaad, het is Didier Reynders die het veld wordt opgestuurd. Didier herinneren de fans zeker nog van die historische match Fraudeurs-Staatskas eindigend op een monsterscore van 56-0. Didier beweert dat hij een nieuwe tactiek heeft om de match open te breken, maar daarvan is voorlopig nog geen sprake. Hij huppelt wat onwennig over de groene mat (geleverd door Van Besien en Javaux), maar schijnt niet echt op te schieten.

Oh nee, het fluitsignaal. Inderdaad, de eerste 249 dagen zitten er op... een wereldrecord!!! Tijd voor verlengingen. En ja hoor, het plannetje van Didier wordt duidelijk. Zoals hij met alles doet wat bij hem te dicht in de buurt komt, heeft hij zojuist ook de bal in zijn eigen zak gestoken. De anderen kijken een beetje beteuterd, maar niemand weet raad...

Man, man, hoe gaat dit eindigen... dit wordt nog spannend, geloof me.

Weer over naar de studio."

Soms zou je echt beginnen geloven dat je gelukkig wordt door tettekerus te doen met een iPad, door je met een ton potjes Yakult te laten waterboarden of door je kleine ukjes potten met Nutella te forcefeeden. Maar geloof me: niets is minder waar. Wat de commercie ons ook belooft, het enige wat ze ons onmogelijk kunnen aanbieden is voorverpakt geluk (tenzij Durex dan, maar dat is een ander verhaal).

 Ik kan ervan meespreken. Vorig weekend kwam ik weer tot de vaststelling dat je voor het behalen van die geestesverruimende toestand echt niet veel nodig hebt. Het was een typische zondag ten huize Daelemans-Rombout. Ik had net ons dochtertje een paar keer kopje onder laten gaan tijdens de zwemles. Nadien had ik nog 50 baantjes beuzze gegeven, weliswaar nog zonder dochter omdat zij haar schoolslag voorlopig nog niet zo lang kan volhouden. Uit het zwembad, netjes afgedroogd en aangekleed. Jasje en handschoenen aan. Op de fiets gesprongen en dan...

...zaaalig. Met de nog halfnatte haren in de wind, ontspannen door het nog maar pas ontwaakte Leuven fietsen. Die vrijheid en rust. Aaaah. En bovendien is het van Sportoase tot aan ons huis hoofdzakelijk bergaf. Wel even letten op Tobback’s nieuwe verkeersregel: zone 30. Maar door af en toe te remmen, zit dat wel snor. Je spieren zijn trots op zichzelf omdat ze zich weer eens goed hebben kunnen bewijzen in het zwembad en laten dat ook blijken door stram, stroef, maar ongelooflijk voldaan aan te voelen. Je kan amper jezelf in toom houden om iedere argeloze passant enthousiast te begroeten. Dat is echt geluk. Geloof me.

Het zette mij bovendien aan het denken. Er zijn zo meerdere van die momenten en allen laten ze zich herkennen door hun eenvoud en kosteloosheid. Zo zit ik wel eens in een vergadering waar ik na 5 minuten begin door te hebben dat het conferencetoestel wel een erg geile vorm heeft of dat de koffiekan onverbloemd met mij staat te flirten. Je kent dat wel. Zo een meeting waar je van denkt: “Wat doe ik hier?”, “Wat doen al die andere mensen hier?” en vooral “Waarom bewegen die hun lippen?”. Welnu, sinds kort heb ik een pasfoto van ons dochtertje aan mijn sleutelbos hangen. Als ik op zo een lome momenten naar haar lachend gezichtje kijk, slaat mijn ik-zit-hier-op-een-andere-en-bovendien-metastabiele-planeet-gevoel plotseling om in een brokje van het zuiverste gelukserts.

Maar de top van meest gelukzalige momenten wordt zonder twijfel aangevoerd door het summum van alle gevoelens van verlossing. Nadat je op het werk enkele malen geknipoogd hebt naar een koffieschenkinstrument en je eindelijk naar huis kan om je dochtertje een dikke knuffel te geven, storm je door de gangen naar de parkeergarage. Die sanitaire stop zal moeten wachten, want ik heb haast. Je vliegt de garage uit, flitst door de Schaarbeekse straatjes en schiet met volle snelheid de E40 op om dan… in een gigantische file terecht te komen.

En dan hoor je plots een piepklein gevreesde stemmetje. Van je blaas. “Ik moet pipi doen.”

Nu kunnen files heel lang zijn, maar nooit zo lang als wanneer je hoogdringend moet. Het wachten is tergend. Je probeert je gedachten af te leiden door aan lekkende kranen en Niagara-watervallen te denken, maar niets helpt. En als je na 35 uur dan toch de Leuvense ring overwonnen hebt, dan blijkt dat de binnenstad aan acute afstotingsverschijnselen van vrije parkeerplaatsen lijdt. Nadat je de wagen ergens vertikaal hebt geparkeerd tussen twee Twingo’s, waggel je met dichtgeknepen benen zo snel mogelijk naar je huis. Alle sociale plichtplegingen laat je links liggen en flitst langs je vent en dochter naar het verlossende porselein van het toilet. En dan, na 5 minuten knoeien met die duivelse Levis’ knoppen... en dan, met je vuvuzela in de hand, beleef je waarlijk het ultieme gevoel van geluk.

Dat valt niet te toppen. Oh, nee!

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=t3Tgg1vG9j0&w=470&h=290]

“De industrie is de motor van onze maatschappij.”

Ze zeggen het toch zo graag luidop, die slimme ondernemers. Zeker wanneer er weer een nieuw inter-professioneel akkoord (IPA) op tafel ligt. En je mag ze natuurlijk wel gelijk geven, want zonder industrie zal er echt niet veel brood op de plank komen. Maar persoonlijk denk ik zo dat ze het au fond niet echt snappen.

Immers, waarom roepen die ondernemers dat zo luid? Dat is uiteraard met doel de inmenging van de staat zo min mogelijk te houden. “Stop met ons te belasten met al die extra kosten, regeltjes en voorwaarden.” En dan volgt bovendien nog dat typische verwijt: “De staat geeft ons onvoldoende ademruimte om de economie te laten groeien.” Tja.

Maar zijn de ondernemers wel die grote weldoeners die het goed draaien van de economie tot hun ultieme doel maken? Zijn zij echt wel bezorgd om de welvaart van het land?

Ik denk het niet, meneer. Hun enige doel is hun eigen portefeuille vullen en natuurlijk die van de aandeelhouders ook. De lijst aan wanpraktijken is immers eindeloos:

• Ikea ontwijkt belastingen door bijvoorbeeld hun eigen logo te huren in een land zoals Nederland waar je op logo’s geen belastingen hoeft te betalen. Dat ze dat logo huren van een bedrijfje dat eigendom is van Ikea is maar een detail.
• Interbrew betaalt al jaren geen belastingen meer aan de stad Leuven met als motivatie dat zij een grote werkgever zijn in het Leuvense. Maar ze hebben er geen probleem mee om hun hoofdzetel te verplaatsen en honderden mensen op straat te zetten.
• Brinks is zogezegd failliet omdat ze van de vakbonden hun bedienden niet mogen misbruiken als arbeiders. Want de concurrentie is moordend! Brinks is weg en floep er is maar één geldtransporteur in België. Wat een concurrentie! Ondertussen keert het Brinks concern een mooi dividend uit aan haar aandeelhouders.
• De totale vennootschapsbelasting die de Belgische top 50 bedrijven samen op hun winsten betaalden, bedraagt… 0,57%. Dit betekent een korting van 14,3 miljard euro.

Nogmaals is bewezen dat het niet de bedrijven zijn die onze economie draaiende houden, maar de simpele burger die moet zorgen voor én zijn eigen boterham én de mooie premies van zijn baas. Dat is wat die ondernemersverenigingen stelselmatig lijken te vergeten. Hun belangrijkste aandeelhouders zijn de eigen werknemers, de echte motoren van onze maatschappij.

Nu ben ik al helemaal geen communist en zal ik vermoedelijk nooit echt voor de PvdA stemmen, maar je zou voor minder linkshandig worden. Telkens ik die woordvoerders van die ondernemingskliekjes ala VOKA en UNIZO hun eigen glorie hoor uitroepen op tv en radio, krijg ik zin om ze eens goed door elkaar te schudden.

Neen, jullie zijn geen superhelden! Brandweermannen, verpleegsters en Idool-winnaars, die verdienden echt respect. Maar managers??

Hélaba! Geen kwaad woord over managers, hé! Neen, want dat hou ik voor een aparte post.

To be continued...

Je blijft je toch verbazen over al die nieuwe technologieën die maar niet kunnen wachten om ons dagelijks leven te verrijken. Neem nu de nieuwe generatie van wagens. De radioreclame windt er absoluut geen doekjes om: de hybride wagen is hét van hét. Begot, tegenwoordig heb je zelfs "Full" Hybrids. En dat is inderdaad zeer goed nieuws.

Jawel, halfvolle melk is zo niet echt niet mijn ding, terwijl ik van volle melk zeker wel pap lust. Full Hybrids moeten dus wel stukken lekkerder zijn dan de gewone hybriden, toch?

Absoluut, want een Full Hybrid zal in bepaalde "operationele condities" volledig (alias Full) op elektrische batterijen kunnen rijden. Het lijkt mij evident dat deze operationele condities onder andere betekenen dat de batterij vol is (alias Full). Voor de makers van de Toyota Prius betekent dit bovendien dat de rijstijl valt onder de categorie "generally low speed maneuvering and light cruising". Mijns inziens zijn ze hier nog vergeten "standing still at extremely low speed" te vermelden, maar ik ga niet zitten vitten.

Ik wil ook al niet vitten over het feit dat Full Hybrids eigenlijk Sometimes Full Hybrids moeten heten. Neen. Wat mij daarentegen wel voor de gladde borst stoot, is dat mensen denken dat full, medium, semi of preut-hybridewagens ook maar één sikkepit maatschappelijke relevantie hebben. Voor het klimaat hoef je nu echt geen hybridewagen te kopen, no way! Het enige nut dat je hebt bij de aanschaf van zo een wagen is dat je enerzijds meer geld in de economie pompt en anderzijds tegen andere mensen kan vertellen dat je een hybridewagen hebt gekocht. Woehoe!

Als je er bij mij mee komt stoefen, weet dan dat je niet direct een goeie indruk zal achterlaten. In tegendeel zelfs, mijn gedachteassociaties zullen jouw persoon al gauw klasseren in hetzelfde bakje waarin overjaarse koeien en suïcidale homeopaten al een vast stekje hebben gevonden.

Serieus nu. Vraag je nu gewoon eens af: hoe laadt die batterij zich op? Door tijdens een afdaling een generator aan te drijven die de batterij oplaadt, misschien? Jeetje, dat moet echt superhandig zijn in een landje zoals België! De ene berg na de andere!

Of door zich simpelweg altijd -wanneer de motor draait- op te laden? Nu ja, serieus blijven, hé. Constant meedraaiden kost meer energie dan het ooit zou opleveren. Dat weet een kind.

Of door de energie die vrijkomt bij het remmen elektrisch op te slaan? Een betere rijstijl doet op dat gebied wonderen en zorgt dat er al stukken minder energie vrijkomt. Of ga je misschien express harder op de remmen staan om je batterijen op te laden? Nee, toch.

Maar laten we sympathiek blijven en negeren dat die kilo’s aan batterijen, schakelcircuits en generatoren ook nog eens extra moeten meegesleurd worden. En dat dit nog eens extra energie kost. Nu we toch bezig zijn waarom ook niet gewoon beweren dat een Toyota Prius in niets verschilt van een perpetuum mobile. And by the way, bakstenen kunnen vliegen!

Het leuke aan al die hybriden is dat hun prestaties afhangen van zoveel factoren (rijstijl, weer, toestand van de weg, helling,...) dat het uiteindelijk een hel is om een goeie vergelijking te maken. Laat de hel toevallig de plaats zijn waar marketeers zich het beste thuis voelen en je begrijpt waarom dat ganse hybridenverhaal een beetje gaga is geworden.

Nul liter benzine, je hoort het goed. In de stad kan je rijden met nul liter benzine, zegt dan die geloofwaardige stem van Hubert Damen.

Trouwens, denk maar niet dat hybridewagens nieuw zijn. Want de Belgische autobouwer Henri Pieper had al in 1909 een patent aangevraagd voor een hybridewagen. 't Werd nooit een succes, want het was toen ook al te duur.

Maar de toekomst is elektrisch, daar ben ik zeker van. Dan wel niet op basis van batterijen, maar met simpelweg elektrische geleiders. En speciale banen... van ijzer. En grote ruimtes waar veel mensen in kunnen zitten. En een mannetje met een fluit die met de passagiers komt praten. Als je over een duurzame toekomst praat, dan is dit de enige zinnige oplossing. Toet. Toet.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=kScW5HrOZNo]

[Het artikel over homeopathie op Wikipedia.org werd onlangs aangepast. Hieronder de meest recente versie.]

Homeopathie is de alleenstaande moeder van alle wetenschappen en onderscheidt zich fundamenteel van de andere door het nastreven van de wetmatigheid dat zolang je maar weigert na te denken alles mogelijk is. Alhoewel deze twijg van de wetenschap zich vooral manifesteert in de medische wereld, zijn er ook vertakkingen in andere domeinen zoals de economie en politiek.

Ontstaan

Homeopathie is ontstaan op 6 juli 1796. Alle bewijzen van het slagen van deze eerste medische behandeling zijn evenwel zo verdund dat het moeilijk te achterhalen valt of het hier om een remedie tegen de hoest ging of dat het gewoon een iets vochtigere dag was dan voorspeld. Dit eerste experiment werd uitgevoerd door Samuel Hahnemann, een man die enkele jaren later zou bewijzen dat de aarde wel degelijk plat is en bijgevolg ook het enige officieel geregistreerde geval is van iemand die met zijn klikken en klakken van de aarde is getotterd.

Medische homeopathie

De beoefenaar van de medische homeopathie noemt men een kwakzalver, bedrieger of soms ook wel homeopaat. Zijn hoofdtaak bestaat erin om zogenoemde homeopathische middelen te bereiden. Dit proces houdt in: het zeer zorgvuldig selecteren en afwegen van de ingrediënten die het ziektebeeld nog zouden verergeren (arsenicum wordt onder andere frequent gebruikt), het minutieus doseren van deze substantie, het vervolgens deskundig weggieten van het eindresultaat en vervangen door zuiver water. De geneeskracht van het eindproduct vloeit voort uit het ooit in de buurt geweest zijn van een krachtigere stof.

Bijverschijnselen

Ontelbare testen hebben het nut van homeopathie kunnen aantonen. Deze testen werden weliswaar uitgevoerd in een zaal gevuld met een miljoen apen die willekeurig met proefbuisjes naar elkaar gooiden, maar een test is een test. Desondanks dient de gebruiker gewaarschuwd te worden voor ongewenste bijverschijnselen. Zo zijn er gevallen bekend van mensen die na het innemen zich spontaan inschreven voor het tv-programma Idool of zich als vrijwilliger opgaven voor de politieke partij LDD. Het gaat hier echter over zeer uitzonderlijke gevallen, want meestal beperken de bijverschijnselen zich tot ongecontroleerd gewauwel over hoe ontoereikend wetenschappelijk onderbouwde medische praktijken wel zijn.

Afgeleide domeinen

Naar aanleiding van het toenemend succes van de medische homeopathie en de officiële erkenning die bij de integere Europese instellingen werd gekocht, zijn recent afgeleide domeinen ontstaan. Zo heeft de financiële wereld dit concept na de recente bankencrisis welwillend omarmd. Het is immers niet langer nodig om effectief geld te bezitten, zolang men maar overtuigd is stinkend rijk te zijn is er absoluut geen liquiditeitsprobleem meer. Ook in de politiek is homeopathetisch denken een ware hype, al is deze trend al zo oud als het politieke beroep zelf. Gaten in de begroting worden gedicht door er even met belastingsgeld naar te zwaaien en het daarna netjes in de eigen zakken te laten verdwijnen.

Trivia

• Aldus Vogel, de eerste professor in de homeopathie, is er in 1981 in geslaagd tijdens zijn college te bewijzen dat zwart wel degelijk gelijk is aan wit. Zijn studenten dienden dan ook allen als eindwerk een dikke bundel blanco pagina’s in en studeerden terstond Cum Laude af.
• De bekende homeopaat Beau Placée richtte in 2001 een winkelketen op die zich specialiseerde in homeopathische middelen. Bij de commercialisering van het middel Scheet in een fles werd op één week tijd hun best verkopende product Storm in een glas water van de eerste plaats verstoten en kon de productie de vraag amper aan. Beau heeft recent aangekondigd zijn gamma te willen uitbreiden met de lijn Zever in pakskes en Zeik van Boere Mie.

Zie ook

• Zever
• Onzin
• Politiek

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=BWE1tH93G9U&w=470&h=390]

Awel, ik zit hier dus op ons dochtertje te passen, terwijl de televisie op JIM-tv staat. Meer bepaald op den Top 40 Hitlist, tegenwoordig blijkbaar gepresenteerd door La Vache Qui Rit (naar het schijnt ook gekend als Eline van Steracteur Sterartiest, maar daar ben ik niet zeker van...). Je moet immers met je tijd meegaan. Als je weet wie er in de top 40 bovenaan staat, dan ben je gelukkig weer helemaal mee, nietwaar?

Op een bepaald moment spelen ze dus Skinny Genes van Eliza Doolittle, een vrolijk liedje met een even jolige videoclip. Dat lust ik wel, dus was ik bij voorbaat al iets alerter. Daarom schrok ik ook des te heviger toen er op 2 minuten en 2 seconden iets vreemds gebeurde: censuur sloeg meedogenloos toe!

Nu ben ikzelf een absolute tegenstander van zowat elke vorm van censuur, dus was ik per definitie al redelijk verontwaardigd door wat ik daar op die Vlaamse zender (niet) te zien kreeg. Maar dat het al zo ver was gevorderd, had ik nooit durven dromen. Zeer professioneel en effectief hadden de makers van JIM-tv daar een specifiek stukje beeld wazig gemaakt. Het originele beeld liet volledig onomwonden en zonder schaamte een close-up zien van een...

LICHTSCHAKELAAR??!!!

Inderdaad! Nu gebiedt de eerlijkheid mij te vertellen dat het hier om een gimmick ging, waarbij het knopje van de schakelaar de suggestie geeft een piemel te zijn. Maar om dat dan direct weg te censureren, dat lijkt mij nu echt wel een paar Lange Wapperbruggen te ver. Hebben die preutse appelflappen daar echt niks beters te doen?

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=qxqtnWwLxYI]

Iedereen mag het weten: ik weiger aan dit opkomend en sluipend puritanisme toe te geven. Meer nog: ik kak erop! Ze kunnen op hunnen kop staan draaien maar ik zal mijn dochter een normale opvoeding geven waarbij ze ten minste weet dat mannen piemels hebben en vrouwtjes foefen! Geen gezever!

Na afloop van die videoclip heb ik dan ook direct de daad bij het woord gevoegd en mijn dochtertje alle hoeken van de kamer laten zien... Allez, toch die hoeken waar er lichtschakelaars staan, natuurlijk.

Voila, en dat die hypocriete ik-ben-geiliger-dan-de-pastoor-moraalridders dat maar een proberen tegen te houden!

"Baah baah jaaa fie prrrrrrt", onze dochter heeft alles in zich om een polyglot te worden. En ze is maar pas 10 maanden oud. Tegen de tijd dat ze 18 maanden is, kent ze gemiddeld al zo'n 20 tot 50 woorden. Dan begint het pas echt. Met een tempo van 6 nieuwe woorden per dag zal ze op haar dertigste tussen de 30.000 tot 50.000 Nederlandse geleerd hebben. Een echte kampioen haalt uitzonderlijk de kaap van de 100.000 woorden. Niet slecht? Leert ze er dan nog een paar vreemde talen bij, dan stijgt dit aantal zienderogen.

En het proces van het opslorpen van woordjes gebeurt volledig automatisch. Ik herinner mij zo nog levendig hoe ik tijdens de les wiskunde in het tweede middelbaar geïntrigeerd raakte door een vreemd woord dat in mijn schoolbank stond gekerfd. Het volgende lesuur, toevallig de les Nederlands, dook ik direct in het Prisma-woordenboek om te ontdekken dat het over "het zichzelf seksueel bevredigen" ging. Nu bevat dat boekje dus geen duidelijke illustraties, dus verkeerde ik lange tijd in de waan dat het kijken naar een naaktkalender hetzelfde was als zich masturberen. Een laatbloeier, ik weet het!

Maar wat na de dertig? Hoeveel woordjes leer je dan nog per dag? Er is opvallend weinig onderzoek gepubliceerd dat hierop een antwoord geeft. Maar dat schrikt ons uiteraard niet af. Stel dat wij ons voornemen om elke dag nog eens 5 woordjes bij te leren, dan kennen we tegen ons 85ste jaar de halve Van Dale -die telt in totaal zo een kleine 300 000 woorden- van buiten. Ik vermoed dat je daarmee toch al danig veel indruk kan maken aan de toog... van het rusthuis. Soit.

Dus dit goede voornemen eendachtig, zijn hier je vijf nieuwe woordjes van vandaag:

• Fluffer: een ingehuurd persoon op de set van een pornofilm met als taak ervoor te zorgen dat de mannelijke acteurs, tussen de opnames door, niet voor paal komen te staan, of juist wel - 't is te zien hoe je het bekijkt (zie ook).
• Procrastineren: de al te menselijke neiging de dingen uit te stellen tot morgen die men beter vandaag had gedaan. Maar dat leg ik morgen wel uit (zie ook).
• Tarrel: een substantieel bijverschijnsel als gevolg van de niet zo comfortabele combinatie van haargroei en stoelgang (zie ook).
• Spreadsheetfundamentalist: persoon die alleen naar getallen kijkt zonder de betekenis te analyseren (zie ook).
• Snowballen: de orale uitwisseling van een reproductieve substantie in de context van een erotisch spel (zie ook - met dank aan Wim).

Voila, men zegge het voort!

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=sDocL7AfIRo&w=470&h=390]