Mijn hand glijdt over het gestroomlijnde lijf van het technologisch wonder. Met moeite kan ik mijn enthousiasme bedwingen om tegen de 19 inch multispaak lichtmetalen velgen te swaffelen. En ik ben niet de enige die opgewonden raakt: de kleine afstandsbediening in mijn broek ontwaakt en begint enthousiast met de wagen te communiceren. Als ik dan met een bezwete hand het stevige strakke handvat beroer, springt de vergrendeling open en verleidt de BMW mij om bij hem binnen te glijden.
Eens in de zetel bevangt mij de zwoele geur van hout en leder. Het is alsof ik een leerbar voor houthakkers binnenkom. Niet dat ik ook maar een flauw benul heb van hoe dat zou ruiken. Enige expertise in deze materie blijf ik trouwens ten stelligste ontkennen. En vooral over de daar veelgebruikte cat o' nine tails-zwepen en die Hiatt type 2010-handboeien weet ik nog minder.
Maar ter zake nu.
Het leer van de zetel drapeert zich dadelijk tegen elk bultje en spleetje van mijn lichaam. De zetelverwarming staat op 'big asshole' en dat is voorlopig voldoende. De actieve zetel biedt mij extra ontspanning doordat beide zijden van het zitvlak afwisselend op en neer gaan. Dat mobiliseert mijn spieren ter hoogte van het bekken en de lenden. Mijn gedachten gaan de vrije loop en al gauw kan ik enkel nog aan filmische scènes denken met een soundtrack van een zacht zuchten en een al iets intenser gekreun.
Een servomotor van het Soft-Close-Automatic-systeem zorgt ervoor dat de deur zachtjes in het slot valt. Ik schrik op uit mijn dagdroom en als gedreven door instinct glijdt mijn vinger over de grote ronde knop naast het stevige stuur. De talrijke lichtjes op het dashboard brengen mij weer in trance. De oranje wijzer duidt het cijfer 100 aan en met een onwezenlijk gevoel van genot zie ik de wijzer bewegen telkens ik op de gaspedaal druk.
Ik kijk naar buiten en besef dat ik helemaal fout bezig ben. Een schooltje in het centrum van Leuven zoeft aan mij voorbij en ik word geïrriteerd door de Mega Mindy-brooddoos die iets te lang aan mijn voorruit blijft hangen. Gelukkig treden de automatische ruitenwissers in werking. Ik kom weer tot rust.
Maar een paar minuten later, net voorbij de Oostenrijkse grens, vind ik dat het tijd wordt voor wat actie.
Met een korte ruk aan het iDrive-bedieningsconcept zet ik de wagen in Arcade-mode. Via het Head-up Display krijg ik nu een overzicht van mijn behaalde punten, geprojecteerd op de voorruit. Ik scoor direct. Een Mini ligt al ondersteboven in een gracht, zoals ik kan checken op het Control Display gekoppeld aan het camerasysteem aan de voor- en achterkant. Ik frunnik weer aan de iDrive en een snapshot wordt op mijn USB-stick geplaatst. Voor mijn vrienden van de golfclub.
Gelegenheid om de leukste nieuwigheden uit te testen: Lane Change Warning en Lane Departure Warning. Dit systeem werkt met force feedback aan het stuur. Telkens je een wagen een tik geeft of iemand van de baan rijdt, trilt het stuur zachtjes. Het is immers handig te weten wanneer de andere gebruikers van rijvak veranderen of van de baan rijden. Kwestie van op tijd te weten wanneer je het eigen record verbreekt.
Het is geruststellend dat ook 's nachts deze Arcade-mode mogelijk is. Via de Night Vision-voetgangerdetectie is het immers eenvoudig bijsturen om zo dubbele punten te scoren. Nog leuker is de DVB-ontvanger. Met een draai aan je iDrive verschijnt zo het tv-journaal op de ingebouwde en verstelbare 8 inch beeldschermen. Inderdaad handig als je wil checken of je al gesignaleerd bent door de nieuwsdienst.
Ik blijf erbij: een BMW, dat is pas echt de toekomst!
Dat alles niet altijd de perfectie benadert, zal blijken uit het derde deel van deze ode aan technologie en elegantie.
Comments