Ik kan het amper vatten, maar ik ben zojuist begonnen aan de 50ste post op mijn blog. Zowaar een memorabele gebeurtenis. Tijd dus voor een moment van bezinning en herbronning, zoals ze dat in de Katholieke Kerk zo mooi zeggen. En nee, dan heb ik het niet over de sla-de-hand-eens-aan-een-koorknaap-vorm van bezinnen, maar wel degelijk over een moment van catharsis.
[Et tiens, weer een item dat ik kan afvinken van mijn lijst met moeilijke woorden die ik ooit eens in mijn blog wil gebruiken. Andere voorbeelden zijn: endoplasmatisch reticulum, svarabhaktivocaal en duediligenceonderzoek.]
Ach, catharsis. Wat een ravissant woord. Maar wat betekent het eigenlijk?
Geen idee! Ik gebruik het nu al een paar maanden te pas en te onpas, zonder dat ik er een vermaledijde comorbiditeit van begrijp. Maar niemand die er raar van opkijkt, dus moet ik wel ergens de klepel bij de koe horen luiden.
Maar toch even wikipedia opentrekken...
"Spreek tot mij. O, gij orakel van de wijsheden!"
Mooi, mooi. Het heeft meerdere betekenissen:
* Zoek je het in de religie, dan slaat het op het zuiveren van het lichaam en de ziel in de zin van berouw en boete. De Katharen zijn een middeleeuwse sekte binnen het Christendom. Boeiend.
* In de vroege 20ste eeuw werd de term ook gebruikt in de psychoanalyse om een intense emotionele ervaring te beschrijven die hielp bij het oplossen van een psychologisch conflict.
* De medische variant is dan weer stukken eenvoudiger en slaat nogal eufemistisch op een darmspoeling.
Voila, nu staan we weer een dedaigneuze stap verder. Bovendien wil het nu lukken dat deze opsomming exact de redenen zijn waarom ik aan deze blog ben begonnen. Vooral die laatste betekenis dan...
Dus als iemand mij nu nog vraagt achter de reden waarom ik om de twee dagen dat onecclesiastisch gewauwel publiceer, dan antwoord ik gezwind: Catharsis, mijn jongen. Pure catharsis!
En als afsluiter: de verklaring van de term kutbrommer.
Comments