Het houten deurtje schuift in een ruk open. Een bewegende schim wordt zichtbaar doorheen de honderden gaatjes.
"Zeg het eens, mijn zoon."
"Euhm..."
De keel verkrampt en houdt alle woorden halsstarrig tegen. Een pijnlijke stilte is het enige wat nog overblijft.
"Niet gewend om daar te zitten, zeker?"
"Neen, niet echt."
"Wel het is de gewoonte om te beginnen met hoelang het geleden is dat je te biechten kwam."
"Wel, dit is eigenlijk mijn eerste keer."
"Nou, alle begin is moeilijk. Maar steek toch maar gewoon van wal, mijn zoon. Wat zijn je zonden?"
"Er zijn er zoveel. Maar de belangrijkste moet nog komen."
Een aarzeling.
"Hoe bedoel je?"
"Wel, alles wijst erop dat ik een grote zonde ga begaan, mijnheer pastoor."
Een tergend langzaam, schrapend geluid tegen het hout van de biechtstoel.
"Dat is ernstig. En je kan daar niet tegen vechten?"
"Jawel, maar ik wil niet."
"Is de drang zo groot?"
Het geluid van nat leer. Een druppel van een dikke vloeistof spat neer op een granieten tegel.
"Onoverwinnelijk."
"Dat klinkt niet goed. Maar vertel maar."
"Wel, ik ben nu toch al een bijna vier maand bezig met het schrijven van een blog op het internet. Om de andere dag schrijf ik daar een tekst over van alles en nog wat."
"Ja blogs, die zondige dingen ken ik! Daarin verkondig je allerlei foute gedachten?"
"Inderdaad, meestal wel. Maar dat is niet het grote probleem."
"Neen, wat dat? Hoogmoed en ijdelheid?"
"Ook allemaal van toepassing, maar toch niet echt waarvoor ik te biechten kom."
"Vertel verder..."
"Welnu in de illustere post van 22 maart heb ik beloofd om in mijn 69ste post iets te vertellen over seks."
De tong streelt over de lippen.
"Seksualiteit is evengoed menselijk, mijn zoon."
"Jawel, maar ondertussen is dat idee beginnen broeien... en... ik durf er al niet meer luidop over praten, mijnheer pastoor."
"Mijn God! En wanneer ga je die 69ste post schrijven."
"Ik zit nu al aan mijn 59ste, dus binnen 20 dagen is het zover."
"Dan is er nog tijd. Ik dring erop aan dat je zo snel mogelijk stopt met die blog, voor het te laat is."
"Dat... dat... kan... ik niet! Die blog... is mijn leven!"
"Het moet!"
De mond spert zich plots open en een onaards gebrul weerklinkt door de kerk. De deuren van de biechtstoel vliegen open. Een helse wind blaast de stoelen tegen de muur.
De geestelijke probeert tegen de wind in uit de biechtstoel te kruipen. Uit zijn ogen vloeien twee kleine stroompjes bloed. Zijn handen houden een crucifix in de lucht.
"GA WEG, SATAN!"
Aan het doopvont zit het beest in elkaar gedoken te grommen. Met moeite zijn nog enkele menselijke woorden te onderscheiden.
"My... precious... blog. Oh, you... are... mine."
Dan ontplooit het beest zijn vleugels en het glas-in-loodraam barst in gruzelementen uit elkaar wanneer de demon erdoor naar buiten vliegt.
De priester knielt neer en begint panisch Weesgegroetjes te prevelen.
Comments