"En dat verschijnt begot elke week!", dacht ik bij mezelf toen ik nog maar een goed kwartier bezig was. "Meer dan 190 pagina's vol emotie, dramatiek en onverholen passie. Zouden er echt mensen zijn die dat blaadje elke week kunnen uitlezen?"
Laura Lynn, zo een mooi koppel!
Ik was begonnen op pagina 8. De grote gele letters van het woord primeur hadden mijn aandacht getrokken en ik viel prooi aan de onweerstaanbare verleiding. En jeetje -inderdaad, ik zit nu in een emotionele toestand die mij dwingt woordjes zoals "jeetje" te gebruiken- wat heb ik me dat beklaagd!
PRIMEUR - NU DEFINITIEF - LAURA LYNN BREEKT NOG EEN KEER MET TONNIE
Let op! Er stond nog een accent aigu op de o van het woordje "NOG"! Amaai!
Het duurde niet lang of ik kreeg een krop in de keel. Het grote leed dat onze hartsvriendin Laura Lynn heeft moeten doorstaan. Eindelijk de grote liefde gevonden in die toffe Tonnie en dan moeten vaststellen dat het allemaal toch niet zo klikte. Maakt dat mee. Onbegrijpelijk. Ze gingen uiteen. Snik.
Zowaar, ik begon te snotteren terwijl ik las dat het uiteindelijk toch allemaal weer goed kwam omdat onze eigenste nachtegaal Laura last kreeg van een zwerende teen. Ons meisken moet hebben afgezien, tjonge, tjonge. Dat was niet plezant. Ze moest zelfs naar het ziekenhuis voor een operatie. Ach, en jeetje, weet je wie daar op haar stond te wachten? Echt waar! Haar ex-vriend was er weer. Zo romantisch. Toch mooi, he? Die liefde.
Dan hebben ze zelfs samen een huisje gebouwd. Ah! Prachtig toch.
Ze stonden op het punt om hun nestje voor een kleintje klaar te maken toen het noodlot weer meedogenloos toesloeg. Inderdaad, ik zou durven beweren dat ik begon te huilen als Alice in Wonderland, maar dan zou ik overdrijven. En dat is iets wat ik dus nooit doe. Neen, de waterlanders die ik produceerde, deden enkel onze kelder onderlopen en dus zeker niet ons ganse huis, zoals in het boek van Lewis Carroll.
De pijn was niet te harden. Dan had onze Laura echt wel de vent van haar leven gevonden, begon die teef daar met nen andere vent te poepen. De trut vond het zo nodig om haren Tonnie te bedriegen met de tien jaar jongere Matthias, die op de koop toe nog accordeon speelt ook. Inderdaad, accordeon! Non de dieu! Van mijn part mag ze nu al haar verkochte singles van "Duizend Maal Bedrogen" in haar kut steken. En dan is er zeker nog plaats over voor al haar full-cd's! De slet! Nem!
Je ziet het: ik heb nog maar een halve pagina van Dag Allemaal gelezen of ik zit er al helemaal door. Ik kan het drama en de emoties echt niet aan. Laat staan dat ik elke week zo'n 190 pagina's moet verwerken.
Neen, om mezelf te beschermen ga ik me bij nader inzien toch geen abonnement aanschaffen.
Maar wel mijn welgemeende respect voor zij die dit elke week wel aankunnen! Respect!
Comments