Het is Laat Paleolithicum -iets na den achten om meer precies te zijn- en ergens, in wat 20 000 jaar later de Franse Dordogne zou heten, draaft een Cro-magnonmens als een bezetenen door het bos. In een knoert van een hand draagt hij een houten speer, klaar om zijn prooi mee aan te vallen. Zijn stamleden noemen hem “Urgh-Urgh zoon van Urgh” en hij is een van de beste jagers die ze daar ooit gekend hebben. Maar vandaag valt het wel wat tegen. Zijn prooi is immers nergens te vinden.
Dan ziet hij daar een collega-jager op een rots zitten. Hij nadert iets bedachtzamer dan normaal.
“Urgh-Urgh”, gromt hij voorzichtig.
“Gruhm-Gruhm”, is het antwoord.
Hij zet zich naast de andere op de koude steen. Gelukkig isoleert die dierenhuid voldoende, anders had hij binnen de kortste keren een bevroren bibs.
“Mana Mammuth, grrrrr?”, vraagt Urgh-Urgh ondertussen subtiel een kwak snot over zijn harige bovenlip wrijvend.
“Nene Mammuth!”, brult de andere terwijl die met zijn speer in de richting van het dichte woud wijst.
“Nani, nani.”, antwoordt onze held. Ook hij gesticuleert met zijn speer, maar dan wel in de andere richting.
Zo gaat dit een tijdje door, tot ze plots achter zich een geluid horen. Ze draaien zich om en daar staat tussen de struiken een magere, slungelige Cro-magnomens met een brede glimlach op het gezicht te zwaaien. Ook hij heeft een speer in de hand, maar op het eind is een kei bevestigd met wat nog een meeste op een touw lijkt.
“Yappi, yappi, ben grrrrugh?”, vraagt de nieuwe verschijning terwijl hij beide jagers elk met zijn speer een serieuze tik op hun hoofd geeft.
“Mana Mammuth!”, antwoorden beide verdwaasd.
De lach van de ander wordt nog breder waarna hij resoluut naar een punt aan de einder recht voor zich wijst.
Beide jagers buigen diep voor hun onbekende raadgever en lopen gezamenlijk en duidelijk onder de indruk in de aangeduide richting.
"Moei Mammuth Grrrreik! Wha wha!". Al lachend druipen ze af.
Enkele momenten later zijn beide jagers compleet verdwenen. Als laatste stil bewijs van hun bestaan borrelt nog net een luchtbel op uit de teerput.
"Blub!"
Het zal bovendien nog ettelijke duizenden jaren duren tot hun uiteindelijke opgraving. Wie wil, kan hun verbaasde blik nu nog steeds bewonderen in een museum in Les Eyzies.
Alhoewel deze episode op het eerste gezicht slechts een kanttekening uit de geschiedenis lijkt, is niets minder waar. Immers op exact dat moment werd een compleet nieuwe stiel geboren. Een beroep dat tot op de dag van vandaag nog steeds in populariteit toeneemt: de managementconsultant.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=8561sf6Bg7s&fs=1&hl=en_US]
Comments