Over immanente onrechtvaardigheden

Ik ben een beetje kwaad op een paar mensen.

Allez, ik ben woedend genoeg om op mijn facebookpagina te suggereren dat ik mij zal weerhouden mijn behoeften te doen in de mond van de goedheilige aartsbisschop en dat omwille van het feit dat diezelfde mondopening daarvoor te onhygiënisch zou zijn. Meer concreet kon je meer dan een dag lang op mijn facebookstatus lezen: "De aarsbisschop zijn meule is zo vuil, dat ik er niet in zou willen kakken!"

Weet dat dit al een serieus afgezwakt statement is, want origineel wou ik het meer plastische woord schijten gebruiken. Nu besef ik maar al te goed dat mijn reactie erg platvloers kan lijken, maar dat stemt dan netjes overeen met de intentie die Léonard Mestkever had toen hij zijn kritiek componeerde. De boodschap is duidelijk genoeg, maar de manier waarop ze is geformuleerd is zo ongelofelijk geniepig en achterbaks dat de enige juiste reactie is om Léonard Diarreegorgelaar op zijn vuil bakkes te toeken.

Het draait allemaal om het woordje immanent. Mijnheer Léonard Kakkebroek vermeldt dat "aids een soort immanente gerechtigheid is". Nu betekent dit dus helemaal niet dat AIDS een straf zou zijn voor de wandaden van het slachtoffer. Neen, in tegendeel! Niet de persoon die met AIDS besmet is, is rechtstreeks schuldig, maar de hele opzet van een maatschappij die immoreel is geworden. Subtiel, nietwaar?

Dus eigenlijk stigmatiseert Léonard Strontknikker niemand, maar geeft vanuit zijn functie een commentaar op de hedendaagse tijd. Juridisch is hier geen speld tussen te krijgen. Maar... tussen de regels weet iedereen wel wat Léonard Flitspoeper echt wil zeggen: eigen schuld, dikken bult!

En dan krijg je dus die minieme minderheid die de woorden van Léonard Huppelkakker halsstarrig verdedigen onder het mom van vrijheid van meningsuiting. Hebben die randdebielen dan echt geen verstand van wat die vrijheid betekent? Vrijheid zou immers evenwaardig moeten zijn voor iedereen. Dus iemand die door zijn functie, maatschappelijk aanzien of beduchtheid stukken meer impact heeft als ie zijn mening verkoopt, dient daar ook wel degelijk rekening mee te houden.

Als ik in de media wil komen met een gelijkaardige bewering, dan moet ik eerst 200 journalisten omkopen, een triljoen pamfletten drukken, naakt op het Martelarenplein in Leuven een dromedaris beffen, mijn tepels laten piercen met een maquette van de Lange Wapper-brug en bovendien nog al die pamfletten aan de man brengen ook. Léonard Gatgarnaal moet maar één telefoontje plegen naar de redactie van een krant, en voila: zijn smoelebakkes staat al op de voorpagina. Dit heeft niets meer met vrijheid van meningsuiting te maken!

Bovendien kan hij de onkosten van zijn escapades netjes door de staat laten betalen! Maar ik weiger hier populistische taal te spuien! Dus schrap die laatste opmerking maar.

Last but not least heb ik nog een eitje te pellen met politici die het wagen hun verontwaardiging te uiten over de uitspraken van Léonard Baggerplamuurder met als argument dat die AIDS-kindjes, besmette hulpverleners en slachtoffers van seksueel geweld er niet aan kunnen doen dat ze besmet raken. In diezelfde adem suggereren deze lapzwansen impliciet dat de zogeheten promiscue slachtoffers wel AIDS als straf verdienen. Neen, niemand verdient AIDS! Punt uit! En dat is helemaal niet moeilijk om uit te leggen.

Heb ik al gezegd dat ik een beetje boos ben?