Wie niet horen wil...

“Jij moest toch weten dat je zoiets kan oplopen? Je bent hier wel de enige in de streek! Hoe kan je nu zo dom zijn?”

Dit kreeg een 26-jarige jongen als ‘eerste opvang’ te horen van zijn huisarts vlak na de boodschap dat hij HIV-positief bleek te zijn (zie deredactie.be). Los van het feit dat elke medicus wordt opgeleid om te weten wat een gruwelijke gevolgen dit soort boodschappen kan hebben op de psychologische toestand van de patiënt, geeft die arts blijk van last te hebben dezelfde ziekte als onze aarsbisschop: veroordelingswaan.

Zelfde aidscampagne als in mijn vorige
post maar dan voor een vrouwelijk publiek

Toegegeven, de valstrik van de immanente gerechtigheid is o zo verleidelijk. Bovendien is nog niet iedereen overtuigd van het axioma dat als Léonard iets beweert dit per definitie onjuist en complete onzin is. Er is dus nog serieus wat werk aan de winkel. Laten we maar van start gaan.

“Eigen schuld, dikken bult” heeft als uitspraak wel een zekere vorm van pedagogische relevantie. Als je dochtertje, na herhaaldelijk gewaarschuwd te zijn dan het kookfornuis heet is, dan toch haar vingertjes verbrandt, dan weet je dat dit geen tweede keer zal gebeuren. Anders is het wanneer zij terstond zou veranderen in een laaiende vuurbal om te eindigen in een gloeiend hoopje grijs stof. Weinigen zullen betwisten dat de pedagogische waarde van deze laatste situatie redelijk -en ook een beetje absoluut- minimaal is. Laten we hieruit besluiten dat oorzaak en gevolg best een beetje in verhouding tot elkaar staan. Niet waar?

Alhoewel ik best geloof dat enkele wereldvreemde nitwits hier niet mee akkoord zullen gaan, vind ik dat in het geval van AIDS deze verhouding tussen onveilige seks en een dodelijke ziekte wel serieus buiten proporties staat. Spijtig genoeg vullen deze nitwits zelf ook een legioen aan blogs of staan zij aan het hoofd van een zelfbevredigende religieuze organisatie. Dus deze argumentatie is niet afdoende.

Dan proberen we het maar met de meest onomstootbare wetenschap der wetenschappen: de logica. Ok. Laten we aannemen dat als je onveilige seks hebt, het dan rechtvaardig is dat je hieraan dood gaat. In diezelfde context is het onrechtvaardig dat als je geen onveilige seks hebt en je toch nog aan AIDS komt te sterven. Denk maar aan bloedtransfusies en kinderen van seropositieve ouders. Heb je steeds veilige (of helemaal geen) seks en ga je niet dood als aidspatiënt, dan is dit uiteraard ook rechtvaardig. Maar… er is dus nog een vierde mogelijkheid. Wat als je onveilige seks hebt en toch niet dood gaat? Aha.

De logica vertelt ons dat, aangenomen dat de bovenstaande uitspraken waar zijn, deze laatste een duidelijke vorm van onrechtvaardigheid zou inhouden. Denk maar aan hoe aidspatiënten zich moet voelen ten opzichte van de lui die ongestraft onveilige seks hebben. “Waarom zij niet en ik wel?” Ik generaliseer niet, maar het zou wel eens een gedachte kunnen zijn die dan bij je opkomt.

En nu wordt het interessant. Als nu blijkt dat het rechtvaardig is dat iedereen die onveilige seks heeft ook een dodelijke ziekte krijgt, hoeveel mensen zouden dan nog op aarde rondlopen? Want wat is veilig? Zelfs in een monogaam christelijk huwelijk kan de partner een scheve schaats rijden en mogelijks HIV-positief worden. Een beginnende relatie is nog gevaarlijker. Hoe kan je ooit zeker zijn dat je partner clean is? Vertrouwen is een even groot woord dan dat het een illusie is. Vertrouwen kan duizend keer bevestigd worden, maar het heeft maar een keer nodig om volledig onderuit gehaald te worden. En dan heb je prijs, natuurlijk.

Kortom, bliksem morgen iedereen neer die ooit eens onveilige seks heeft gehad en het enige dat rest is een troep katholieke priesters en een massale hoeveelheid kinderen. En neen, dat kan nooit goed aflopen.

“Maar kom nu, Geert. Nu ga je toch veel te ver, hé. Er is onveilige seks en er is onveilige seks. Je moet dat serieus nuanceren, natuurlijk.”

Mijn antwoord: voila, als je de premisse van je betoog al serieus moet nuanceren dan blijft er van de gevolgtrekking niet veel meer over. Noem me naief, maar het aantal mensen dat seks heeft met de bewuste verwachting HIV te krijgen, schat ik toch erg laag in. Wie bepaalt hier trouwens wat veilig is? Koppel dit met de wanverhouding tussen oorzaak en gevolg en je kan maar tot één enkele conclusie komen:

AIDS IS EEN PERTINENTE ONRECHTVAARDIGHEID!