Zand erover

Eens om de zoveel tijd duikt er wel een rare filmmaker op die het warm water uitvindt door een van de belangrijkste regels van de stiel aan zijn botten te lappen en een volledige film op één enkele locatie te draaien.

Tiens, waarom zou dat nu een absolute not-done zijn?

Nou, als je merkt dat je publiek zo verveeld en gefrustreerd raakt dat ze massaal de cinemastoeltjes beginnen op te fretten, dan moet je toch al een hint krijgen, niet? Nu zijn die zeteltjes in de Kinepolis serieus gezoet door al die liters cola die ze in de loop der jaren over zich hebben gekregen, maar echt geschikt voor gourmet zullen ze wel nooit worden.

Dus… bad, bad idea!

Nu is er geen slecht idee of er staat iemand al klaar om het in het extreme te trekken. Zo speelt momenteel een Engelstalige Spaanse horrorprent van Rodrigo Cortés in de zalen met de mysterieuze titel Buried.

Wacht even. Het gaat hier toch niet over zo’n film waar iemand levend in een doodskist onder de grond ligt?

Jawel. De ideale inzet voor een spannende kortfilm, maar dodelijk voor een 95 minuten durende film. En dat mag je in dit geval letterlijk nemen. De camera komt gedurende de volledige duur van dit ding niet uit die houten kist. En der is daar inderdaad maar plaats voor één enkele acteur. Laat staan plaats voor meubelkens.

’t Zal inderdaad geen dure productie geweest zijn, zekers?

Slechts 17 draaidagen in een studio in Barcelona en dan heb je nog een budget van drie miljoen dollar van doen. Je vraagt je af waarom dat in een studio moest, terwijl je evengoed die kist in je living kon zetten, tiens.

Maar de plot was dan wel geniaal?

Oordeel zelf (mijn excuses voor de spoilers):

• Paul, een aannemer die in Irak werkt, wordt wakker in een kist. Hij heeft dan al problemen om te ademen, maar probeert zuurstof te sparen. Een uur later zit hij nog steeds in die kist, maar ademt al veel vlotter.
• Geen licht in de kist. Ah, gelukkig heeft hij een aansteker… die hij dan minutenlang in zijn pollen houdt en dit zonder zijn fikken te verbranden.
• Ola, hij vindt een smartphone, maar de batterij is bijna plat. Menige puber en schoonmoeder ontbreekt het aan stamina om zolang als Paul aan de telefoon te hangen. Nu ja, hij heeft weinig beters te doen, niet? Maar van die platte batterij hoor je niets meer.
• De gsm staat op Arabisch ingesteld, maar je moet wel bevestigen met Yes/No. Ach, dat neem je er natuurlijk graag bij als je voldoende breedbandontvangst krijgt om Youtube-filmkes te posten midden in de woestijn en begraven in het zand.
• Paul doet een dutje, wordt wakker en ontdekt dat er een slang in zijn kist is gekropen. Kan gebeuren, natuurlijk. Hoe lost hij dat op? Hij vindt een flacon alcohol, spuit wat van dit brandbaar product op de slang, zwaait met de aansteker en… whoosh, weg is de slang. Ook het weinige beetje zuurstof is foetsie, maar blijkbaar toch niet.

Troost u: de pers is alvast laaiend!

“Crazy-good thriller” - “A brilliantly twisted suspense thriller that would have made Alfred Hitchcock proud!” – “Buried is one hell of a nightmare” - “A masterpiece in invention and surprise!”

Ik zal wel iets gemist hebben zekers. Trouwens, surprise betekent hier dat de hoofdrolspeler dan toch nog sterft op ’t einde. Oops, sorry.

Dus als je nog eens zin hebt in een goe stuk cinemazetel, dan is Buried echt wel een aanrader. Maar neem dan niet zetel 13 van rij 10 in zaal 7 van Kinepolis Leuven. Volgens mij heeft daar nen bejaarde tegen geswaffeld. Die nasmaak krijg ik maar niet uit mijn mond.