Ik heb het menselijk oor altijd al een wonderbaarlijk instrument gevonden. Neem nu die combinatie van hamer, aambeeld en stijgbeugel in het middenoor. Het middenoor is een met lucht gevulde ruimte die langs twee zijden wordt afgesloten door twee membranen: het trommelvlies aan de ingang en het ovaal venster aan de uitgang. Het ovaal venster sluit tevens de ingang van het slakkenhuis af. Beide membranen staan met elkaar in verbinding door de reeds vermelde combinatie van hamer, aambeeld en stijgbeugel. Het trommelvlies is groter dan het ovaal venster waardoor over het algemeen het geluid versterkt wordt want de hoeveelheid overgedragen energie blijft immers gelijk.
 |
| De FA-18 Hornet breekt door de geluidsbarrière. De witte halo wordt veroorzaakt door waterdruppeltjes die plots condenseren uit de lucht door de drukwissel. |
Dit op zich is al redelijk ingenieus te noemen, maar het kan nog straffer. De drie beentjes in het middenoor zorgen voor een hefboomwerking die door twee spiertjes (musculus tympanicus en musculus stapedius) kan worden bijgestuurd. Bijvoorbeeld bij een geluid luider dan 85 dB wordt de stapediusreflex geactiveerd waardoor gehoorsysteem aldus minder gevoelig wordt (een vermindering van ongeveer 15 dB).
Waarom word ik nu toch zo wild van deze kennis? Wel, bekijk volgende lijst eens:
- Ruisende bladeren, fluisteren: 10 dB
- Regen, gesprek: 50 dB
- Luid praten: 70 dB
- Luidruchtige kinderen: 90 dB
- Helikopter, donder: 100 dB
- Kettingzaag: 110 dB
- Drilboor, sirene ambulance: 120 dB
- Turbojetmotor, geweerschot: 160 dB
- Raket: 190 dB
Jonge ouders hebben waarschijnlijk geen verdere uitleg meer nodig. Inderdaad, sinds enkele weken heeft ons dochtertje de mogelijkheden van haar stem ontdekt en wij bijgevolg ook het nut van onze stapediusreflex. Rumoerige kindjes kunnen dan wel een geluidsniveau van 90 dB produceren, ikzelf ben ervan overtuigd dat ons dochter zonder probleem kan concurreren met een drilboor.
Meer nog, ik ben ervan overtuigd dat een aan nierstenen lijdende toevallige passant miraculeus van zijn kwaal wordt verlost als hij langs ons huisje loopt. De regelmaat waarmee ons meisje die bovenmenselijke prestaties levert, doet bij mij het vermoeden rijzen dat ze duchtig aan het experimenteren in met echolocatie. Al moet ik haar dan nog eens duidelijk proberen maken dat ze af en toe moet zwijgen om naar de echo te luisteren, maar soit. Onze kat vertoont ondertussen ook al verdachte gelijkenissen met Tia Hellebaut: de ene moment ligt ze rustig te spinnen, een fractie van een seconde later hangt ze aan het plafond.
Alleszins, ben ik druk bezig een concept te bedenken waarmee ik munt kan slaan uit deze gaven van ons dochtertje. Met zogeheten Thunder Generators jaagt men nu al meeuwen weg van vuilnisbelten. Maar ik zie het toch iets groter. Kijk maar naar onderstaand Youtube-filmke.
Comments