Het is donderdag 16 mei 2013. 22:12 CET om exact te zijn. Buiten dommelt een mooie lentedag zachtjes in slaap. Maar daar is weinig van te merken in de huiskamer van een kleine 20 miljoen Europeanen. Uit hun televisietoestellen weerklinken immers de laatste noten van het sympathieke, maar toch iets te knuddige liedje van Zwitserland. Inderdaad, de tweede semifinale van het Eurovisie Songfestival 2013 loopt op haar einde. Niet iedereen is nog even alert want een groot deel van de fans ligt al comateus doorgezakt in de zetel met open mond en een straaltje kwijl langs de kin. De anderen onderdrukken voor de zoveelste maal een geeuw en schuifelen nog even in de hoop om de nu pijnlijke druk beter over hun bilspieren te verspreiden.
Dan weerklinkt "we're together you and me..." gevolgd door nog drie krachtige drumslagen. Het door Prozac gesponsorde publiek in de Zweedse Malmö barst voor de zoveelste keer uit in een hysterisch geloei. Camera's vliegen over het publiek en zwierige grafiek kondigt op de miljoenen schermen het begin van het volgende tussenstukje aan. Niemand waagt het nog om de diepere betekenis te achterhalen van die waterzooi aan mooie beeldjes. Deze keer is het iets met koeien en een tiener met een warrig kapsel zittend op een basgitaar. Tja.
En dan is het de beurt aan Roemenië. Een zanger die in een vorig leven iets weg had van een seksloze Robert Downey Jr. klimt op de bühne en wringt zich door wat dansend jong bloed. De moe getergde cd-speler speelt een typische Eurovisie melange van up-tempo-boenk-flam-pets, iets wat compleet vreemd is aan de choreografie van de swingende koppeltjes. Onze zanger begint aan zijn dagtaak en brengt, onder begeleiding van enkele door Koen Crucke gepatenteerde gestes, zijn aria ten berde met de woorden: "like a mountain in the sky, love is high, so high".
Maar dan opeens... zonder waarschuwing, zonder aanleiding... besluiten zijn testes dat het indalen toch geen bijster goed idee was en kruipen knus weer in hun warme nestje. Een enkele teug adem krijgt plots de onhoudbare ambitie om zijn vriendjes van de lage noten in de steek te laten en hogere oorden op te zoeken.
Europa schrikt wakker! De in coma belande kijker verslikt zich in zijn kwijl en de wiebelende volharder tuimelt de zetel uit. Menig jeugdtrauma ziet plots het levenslicht, enkele trommelvliezen houden het voor bekeken. Even wordt de ondraagbare monotonie van het zoutloze-liedjes-concours verbroken.
omdat ze niet ingedaald zijn, die kl..."
Maar even snel als het opkwam, is dit gevoel ook weer verdwenen. Als twee dagen later Noorwegen als grote winnaar uit de bus komt, is iedereen de inzending van Roemenië al weer vergeten. Wat toen echter niemand besefte, is dat die gruwelijke noot op die avond zijn reis begon doorheen het universum om jaren later door een redelijk vijandige buitenaardse mogendheid te worden geïnterpreteerd als de strijdkreet der strijdkreten. Na een kort beraad stuurden zij hun grootste oorlogsschepen naar die derde rots rond de zon met alle nefaste gevolgen van dien.
Jaren later zullen historici het eens worden dat op 16 mei 2013 om exact 22:15 CET het begin van het einde van onze wereld werd ingezet.
En wij waren erbij!
Comments