De hypocrisie van den elentrik

“De aarde beefde in Japan met als gevolg een paar probleempjes met kernreactoren.” Een uitspraak die minstens in aanmerking komt voor het understatement van de week. Maar om daarom nu direct als kiekens zonder kop te gaan kakelen en beweren dat we zo snel mogelijk van die kernenergie af moeten, dat is wel héél erg kort door de bocht. Zucht!

De prijs van de welvaart?

Begrijp me nu niet verkeerd: ik ben geen fan van kernenergie, in tegendeel zelfs. Deze manier van energieopwekking legt een redelijk grote hypotheek de wereldbevolking en is in dat opzicht enorm onethisch. Maar laat ons niet hypocriet doen: er is simpelweg geen goed alternatief. De meest optimistische scenario’s geven immers aan dat we -mits ernstige inspanning- ten vroegste pas in 2050 alle nucleaire energiegeneratoren kunnen stilleggen, omdat het tot dan zal duren eer er voldoende alternatieven beschikbaar zijn (Groen! denkt aan 2025, maar komaan... be serious). En in de tussentijd?

Minder energie verbruiken, misschien? Inderdaad, zo simpel is de oplossing. Dat al die mensen die nu roepen dat kernenergie veel te gevaarlijk is eens stoppen met die exuberante hoeveelheden energie te verbruiken. Al die gsm's, tablet-pc's, lcd-schermen, elektrische wagens... er komt maar geen einde aan. Verwacht wordt dat dit verbruik enkel maar gaat stijgen. En dit is simpelweg niet lang meer uit te houden. Maar dat willen ze niet snappen, natuurlijk!

De economische realiteit is hard en onbuigbaar: als je luxe wil, dan zal je er een prijs voor moeten betalen. Om de welvaart te garanderen, neem je nu eenmaal berekende risico’s. En dan moet je niet klagen als het mis loopt, hé. De ironie is dat door de stijgende energiebehoefte er nog meer kerncentrales nodig zullen zijn!

Maar, als het van mij afhing zetten we allemaal een paar stappen achteruit en gaan we terug naar een situatie waar de mens weer meer in evenwicht leeft met zijn omgeving. Maar het hangt (gelukkig) niet van mij af en mijn visie is trouwens redelijk onrealistisch. En als ik op de koop toe nog durf beweren dat onze ‘vrije’ economische waarden mij gestolen kunnen worden, dan noemt men mij zonder morren een vuile communist. Dus neen, dat zal je mij niet horen beweren... alhoewel ik er wel van overtuigd ben.

Soit, met deze hypocrisie heb ik ondertussen al leren leven. Maar het kan erger...

Naar aanleiding van de reportage van Panorama op één over de Belgische energiemarkt heb ik op drie verschillende plaatsten de ‘luide’ stem van het volk nog eens mogen aanhoren: bij de kapper, in een stripwinkel en in de fitness.

“Het is toch schandalig dat het zinkbedrijf Nyrstar door een te hoge energierekening uit België dreigt weg te trekken”, gaf telkens voedsel aan de collectieve verontwaardiging.



Een bittere werkelijkheid: in de economie moemen ze dit een berekend risico. Learn to deal with it.

Nu breekt toch mijn klomp? In hemelsnaam, wat heeft een zinkbedrijf in België verloren? Dat soort bedrijven slokt gigantische hoeveelheden elektriciteit op. Energie die in België per definitie vanuit het buitenland moet ingevoerd worden omdat wij dat zelf niet kunnen (of willen) genereren. Dit is toch te zot voor woorden. Ok, er werken daar honderden mensen, maar is dat nu net niet dé uitdaging voor ons landje om de ‘oude’ industrie te vervangen door ‘nieuwe’?

Allez mannekes: ArcelorMittal, Aperam Stainless, Umicore, Aurubis, Nyrstar, Solvay en Tessenderlo Chemie, dat zijn 7 bedrijven die samen zomaar even 13% van het Belgische energieverbruik vertegenwoordigen.

Dit soort energiemonsters plaats je op locaties waar een natuurlijke bron van energie aanwezig is. Wat dacht je van bijvoorbeeld langs een waterkrachtcentrale? Maar begot, toch niet in België, een landje waar het nu al een probleem is om genoeg energie op te wekken voor de eigen bevolking.

Dit noem ik pas echte hypocrisie! En daar word ik nu eens kwaad van, se!